ΛΑΔΟΤΥΡΙ ΣΑΓΑΝΑΚΙ ΜE CHUTNEY ΚΑYΤΕΡΗΣ ΠΙΠΕΡΙΑΣ

“Η ήμερα του τελικού του Champions League είναι μια ιδιαίτερη μέρα για τους πολλούς και ιδιαίτερα για τον αντρικό πληθυσμό. Εγώ αποτελώ εξαίρεση. Χθες πήγα και απήλαυσα ένα υπέροχο δείπνο σε ένα άδειο μαγαζί που δεν ενδιαφέρθηκε να βάλει τηλεόραση όπως κάνουν όλοι, εκεί που  πάει και στήνεται ο κόσμος  βλέποντας ο ένας την πλάτη του αλλού, πίνουν μπύρες,  στο ημίχρονο σηκώνονται να ξεπιαστούν και να μιλήσουν στο κινητό, πληρώνουν 10 λεπτά πριν τελειώσει το ματς και με την λήξη σηκώνονται όλοι και αφήνουν ένα έρημο και βομβαρδισμένο μαγαζί.  Εγώ το ποδόσφαιρο το θεωρώ συμμετοχή, πάθος και συναίσθημα. Έχω οδηγήσει πολλές φορές πάνω από 10 ώρες για να δω ένα αδιάφορο ματς, έχω ξυπνήσει Κυριακές πρωινά να πάω να δω ερασιτεχνικά παιχνίδια, έχω φωνάξει, έχω μαλώσει, αλλά ήμουν εκεί και είχα λόγο…… παθιαζόμουν. Πολύ περισσότερο από τον ιάπωνα ή κινέζο που ταξιδεύει πρώτη θέση και πληρώνει χιλιάδες ευρώ για ένα εισιτήριο στο φόντο της ομάδας της Barca την ώρα που χθες σήκωναν το κύπελλο. Είμαι σίγουρος ότι ούτε ο κινέζος ή ο ιάπωνας με ήθελαν και εμένα δίπλα τους, αμοιβαία είναι αυτά. Σε έναν χρόνο από τώρα είμαι σίγουρος ότι δεν θα θυμάμαι ποιοι έπαιζαν στον τελικό του 2015 και πόσο έληξε. Κινδυνεύει το ποδόσφαιρο σε λίγα χρόνια να σηκώνουν όλοι ένα τάμπλετ ή ένα κινητό και να ψάχνουν μέσα στο πλήθος τον τρελό που κλαίει, φωνάζει, κουνάει το κασκόλ μετά το γκολ και να μην τον βρίσκουν. Και δεν θα τους κάνω την χάρη να είμαι εγώ αυτός.”